Φράνκο Μπααμόντε, Φρανθίσκο

(Franco Bahamonde, Ελ Φερόλ, Γαλικία 1892 – Μαδρίτη 1975). Ισπανός στρατηγός και πολιτικός. Είναι ένας από τους πλέον αμφισβητούμενους σύγχρονους πολιτικούς. Αφού αποφοίτησε με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού από τη σχολή πεζικού του Τολέντο, ανέβηκε γρήγορα στη στρατιωτική ιεραρχία, αρχικά ως υποδιοικητής του Tercio Estranjero και αργότερα ως διοικητής της στρατιωτικής ακαδημίας της Σαραγόσα. Αρχηγός του επιτελείου το 1934, διαφώνησε με την τότε δημοκρατική κυβέρνηση που τον μετέθεσε στις Κανάριες νήσους. Τον Ιούνιο του 1935 τέθηκε επικεφαλής των αφρικανικών στρατευμάτων που είχαν επαναστατήσει εναντίον της κεντρικής κυβέρνησης και άρχισε τον μακρύ και πολύνεκρο εμφύλιο πόλεμο που τελείωσε το 1939, με τη νίκη του στρατάρχη. Στηριζόμενος στη φάλαγγα, ο Φ. εγκαινίασε ένα δικτατορικό καθεστώς με την υποστήριξη των καθολικών και εθνικιστικών δυνάμεων. Κατά τη διάρκεια του B’ Παγκοσμίου πολέμου, αν και συμπαθούσε τις δυνάμεις του Άξονα, κατόρθωσε να διατηρήσει ουδέτερη την Ισπανία. Το 1947, με την ψήφιση του νόμου περί διαδοχής, αποκατέστησε θεωρητικά τη βασιλεία στην Ισπανία και το 1969 υπέδειξε τον Χουάν Κάρλος των Βουρβόνων (εγγονό του τελευταίου βασιλιά της Ισπανίας, Αλφόνσου ΙΓ’) ως διάδοχό του στην ηγεσία του κράτους. Ο Φ. όμως εξακολουθούσε να είναι αρχηγός του κράτους με τη βοήθεια ενός συμβουλίου αντιβασιλείας. Yπό τη διακυβέρνησή του η Ισπανία έπεσε σε μια κατάσταση πολιτικής αδράνειας, συντηρητικής στο εσωτερικό, ανώνυμης στο εξωτερικό, έτσι που η μεγάλη αυτή μεσογειακή χώρα παρέμεινε στο περιθώριο της ευρωπαϊκής πολιτικής, χωρίς ούτε η αμερικανική υποστήριξη να κατορθώσει να την εισαγάγει στον διεθνή διάλογο. Δυο μέρες μετά τον θάνατό του, ο Δον Χουάν Κάρλος ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Ισπανίας. Στη χώρα αποκαταστάθηκε η κοινοβουλευτική δημοκρατία και επιτράπηκε η λειτουργία όλων των πολιτικών κομμάτων, ύστερα από 36 χρόνια.